طنین صدای علیرضا قربانی در کنسرت گروه «دال»

 بهترین آلبوم موسیقی تلفیقی با رای مردم را کسب کند. اتفاقی که نشان داد کلاغ سفید هم مثل گذر اردیبهشت توانسته نظر مردم و طرفداران دال را جلب کند. دومین اتفاق هم آغاز تور کنسرت‌های کلاغ سفید از تهران بود.
 
اجراهای آنها دو مرتبه در دی‌ماه تمدید شد و توانستند سه شب اجرای خود را در تالار وحدت به همت شرکت «ققنوس» به مدیریت محمدحسین توتونچیان روی صحنه ببرند. کنسرت‌های زمستانی دال هم مانند اجراهای گذشته آنها با کارگردانی و پرفورمنس متفاوتی نسبت به اجراهای قبلی‌شان همراه بود. در این برنامه هم رضا موسوی وظیفه کارگردانی را بر عهده داشت و او به همراه تیمش علاوه بر کارگردانی بصری، تصاویر ویژوال هم تدارک دیده بود.
 
یکی از نکات این کنسرت سونوریته و تنظیم جدید قطعات بود و به همین منظور یک سکشن زهی اعضای گروه را همراهی می‌کرد. نوازندگان زهی در قطعات کلاغ سفید، زمستان، فصل آخر، سرزمین ما، روزهای آخر اسفند و آبی بی‌کران روی صحنه حضور داشتند. هنگام شروع کنسرت هم فرشاد رضایی، یزدان بهمنی و میلاد سعدی با نقاب‌های کلاغ سفید روی صحنه آمدند و ساز زدند. همراهی این نوازندگان رنگ و بوی متفاوتی به قطعات دال داده بود چرا که اصولاً مخاطبان همیشه عادت به یک آنسامبل جمع و جور از این گروه داشتند.
 
شاید بتوان گفت «نیمه خاموش» قطعه ویژه کنسرت گروه دال بود. اثری که با توجه به مضمون متفاوتش مورد توجه است. هنگام اجرای نیمه خاموش به جای حضور میلاد درخشانی، مهگل صفدری همراه با امین هدایتی این کار را خواند و در پایان تمامی نوازندگان گروه و سکشن زهی جلوی صحنه آمدند و به همراه حضار این کار را با تشویق‌های آنها خواندند.
 
هنگام اجرای قطعه «لحظه‌ها» ناگهان داریوش آذر از ردیف اول سالن برخاست و با درآوردن پالتوی خود روی صحنه رفت و با امین هدایتی ترانه و بخش بستکی قطعه لحظه‌ها را (از سروده‌های سیاوش کسرایی) خواند. قسمت بستکی قطعه لحظه‌ها برای اولین‌بار در این کنسرت اجرا شد؛ در حالی‌که قبلاً قرار بود در نسخه اصلی کار هم قرار بگیرد. در اجرای این قطعه هم حضور ساز عود فضای بندری کار را جذاب و پررنگ‌تر کرده بود.
 
پس از این قطعه شایان شکرآبی و امین هدایتی به گوشه صحنه تالار وحدت رفتند و صحبت‌هایی با کارگردان برنامه داشتند. در ادامه شایان شکرآبی گفت: «نوازنده ویلنسل گروه ما گفته کمی دیر می‌رسد و تا این لحظه هنوز نرسیده است! به همین دلیل ما مجبوریم در اجرای کارها تغییراتی ایجاد کنیم و می‌خواهیم شما انتخاب کنید که ما چه کاری را اجرا کنیم!» با این صحبت خودمانی شایان شکرآبی همه حضار اجرای قطعه «آوازم را می‌رقصیدی» را درخواست کردند. در اجرای این کار هم داریوش آذر مجدداً گروه را همراهی کرد. در ادامه سرانجام ماکان خویی‌نژاد نوازنده ویلنسل خودش را به گروه دال رساند. دلیل تأخیر این نوازنده هم اجرایی بود که همزمان در سالن رودکی داشت و به سرعت باید خودش را به طبقه پایین و صحنه تالار وحدت می‌رساند.
 
اواخر کنسرت بود که امین هدایتی برای معرفی علیرضا قربانی که در ردیف اول سالن حضور داشت  گفت: «استادی در جمع ما حضور دارد که عزیزدل همه ما است و همیشه همراه گروهمان بوده است.» او با همراهی پیانو شایان شکرآبی بخش‌هایی از ترانه «مدار صفر درجه» را خواند. این نوع همراهی بهانه جالبی بود تا فردین خلعتبری هم به حاضرین معرفی شود و امین هدایتی درخواست کند تا به افتخار زنده‌یاد افشین یداللهی هم دست بزنند. نهایتاً هم کنسرت دال با قطعات بوم، طعم شیرین خیال و هفت شهر از آلبوم گذر اردیبهشت به پایان رسید. اعضای این گروه پس از اجراهای تهران کم‌کم آماده برگزاری تور کنسرت‌های خود می‌شوند و قرار است به زودی یک قطعه جدید هم منتشر کنند.
 
دال در کنسرت‌های زمستانی خود علاوه بر علیرضا قربانی و فردین خلعتبری میزبان چند چهره سرشناس دیگر از جمله مهیار علیزاده، سامان صمیمی، سجاد افشاریان، امید نعمتی، مهرناز و فرناز دبیرزاده، مهیار طهماسبی و پویا نیکپور هم بود.
 
شایان شکرآبی (پیانو و آهنگساز)، میلاد سعدی (سازهای کوبه‌ای)، یزدان بهمنی (سازهای کوبه‌ای و هندپن)، فرشاد رضایی (گیتارباس)، آرش آذر (بالابان و دودوک)، ماکان خویی‌نژاد (ویلنسل) و حامد یاسی (عود) نوازندگان حاضر روی صحنه بودند که ترانه‌های غزل مهدوی را با صدای امین هدایتی برای مخاطبان اجرا کردند.

منبع: اختصاصی موسیقی ما