تولد یک ارکستر

«علی‌اکبر قربانی» - آهنگساز و رهبرِ ارکستر سازهای ایرانی- در گفت‌وگو با سایت «موسیقی ما» درباره‌ی این اجرا می‌گوید: «ما در این کنسرت، علاوه بر سازهای ایرانی از سازِ پیانو نیز بهره بردیم، چرا که اصولا سازهای ایرانی، سازهایی ملودی‌پرداز و سولیستی هستند و از آنجا که ما در این رپرتواز نیاز به سازِ باس داریم، از پیانو بهره بردیم. این اتفاقی معمول در تمامی ارکسترهای ملی کشورهای مختلف سات که علاوه بر سازهای کلاسیکِ خودشان، از سازهایی چون پیانو، فلوت، کلارینت و کنترباس بهره می‌گیرند. در این اجرا البته بارِ اصلی بر دوشِ نوازندگانِ ایرانی است.»

او ادامه می‌دهد: «قطعاتی که در این ارکستر اجرا می‌شود،‌ مشابه قطعاتِ سمفونیک و ملی است و ما به هیچ‌وجه صدایی اونیسون از ارکستر نمی‌شنویم.»

«علی‌اکبر قربانی» درباره‌ی نحوه‌ی شکل‌گیری ارکستر سازهای ملی می‌گوید: «سفارش تشکیلِ این ارکستر از طرف فستیوال موسیقی قزاقستان، به استاد «فرهاد فخرالدینی» داده شد و ایشان این وظیفه را به من محول کردند تا با نظارتِ ایشان فعالیت کنیم. در واقع استاد فخرالدینی از همان ابتدا تاکنون، این ارکستر را مورد حمایت‌های معنوی و علمی خویش قرار داده‌اند؛ اما قطعاتی که شما در این کنسرت شنیدید، ارکسترهایی بودند که همه‌شان را من برای این ارکستر تنظیم کردم؛ متاسفانه تعداد آهنگ‌سازانی که برای این ارکسترها قطعه بنویسند؛ بسیار کم است؛ چون تعداد کسانی که به تکنیک‌های کلاسیک و موسیقی ایرانی تسلط داشته باشند، بسیار اندک است و تنها می‌توان به نمونه‌های اندکی اشاره کرد که قدرتِ نوشتنِ آثاری از این دست را داشته باشند. ارکستر موسیقی ملی، تولید کننده است، ما آرشیو چندان کاملی از موسیقی ایرانی برای ارکستر نداریم و باید یا کارهای تکراری بزنیم یا کارهای جدید ساخته شود که این نیازمند سفارش به آهنگسازان است.»

او می‌گوید نبودِ رپرتوار مشکلِ بزرگی است که ارکسترهایی از این دست دارند: «این مشکل در صورتی مرتفع خواهد شد که بخش‌های فرهنگی سرمایه‌گذاری کنند و به آهنگ‌سازانِ سفارشی قطعه بدهند که آنها را تشویق به نوشتنِ آثارِ جدید کنند. دلیلِ اینکه چهره‌هایی چون همایون خرم و علی تجویدی در این دوره ظهور نمی کنند، به علت مشکلاتِ مدیریتی و اعمال سلیقه‌های شخصی بود که سببِ رنجش هنرمندان و عدم فعالیتِ آنان شده است. موسیقی ملی ما با این ترکیب خاص که از زمانِ «علی‌نقی وزیری» شروع شده و تاکنون ادامه داشته، فراز و نشیبِ بسیاری به خود دیده است.»